Het gevaar bij onderzoek van de nek is dat men een nek 'vrijgeeft', terwijl later toch afwijkingen blijken te bestaan. Daar ben je vast van bewust. Hoe ga je daar mee om in het veld, terwijl je op dat moment niet in dienst bent van het ZH?
Daar ben ik mij zeker van bewust. Ik houd altijd rekening met afwijkend letsel, de invloed van adrenaline en recht op letsel.
Als ik ook maar enigsIns twijfel dan wordt er geimmobilseerd en wordt de ambulancedienst erbij geroepen.
Hoe ik daar mee om ga? Mijn persoonlijke stelregels zijn dat ik mijn patiënten behandel, zoals ik mijn eigen moeder, zus etc behandeld zou willen zien en dat ik het gevoel heb 'alles' eraan te hebben gedaan wat binnen mijn macht ligt
Ik zou graag de vraag terug keren: zou een ambulanceverpleegkundige deze afwijkingen dan wel hebben kunnen vinden en op basis van welke diagnostiek (buiten afwijkende sensibiliteit en motoriek, zelf geïnitieerde immobiliteit en of geen drukpijnlijke CWK)
Puur voor mijn leren