Herkenbaar. Vannacht nog de verbijsterende uitspraak van een bulgaarse man uit Den Haag aangehoord, ''zo goed dat in Amsterdam de mensen bij de meldkamer niet lang doorvragen maar snel een ambulance sturen', de klant is tenslotte koning'' Jahoor, daar stonden we dan midden in de winternacht met grote spoed bij een bulgaarse dame van 40 met als hoofdklacht ''hoesten''' niks geen forse benauwdheid en pijn op de borst zoals bij de melding was gedaan. Overigens ook een manier om snel een ambu terplekke te krijgen.. lang leve de ProQ&A uitvraagsystemen
Ik vraag me oprecht af waar dit naartoe leidt. ProQ+A hebben we hier nog buiten de deur kunnen houden maar dat is slechts een kwestie van tijd, ben ik bang. Als je hier een gemiddelde forumlid (niet van de witte kant) zou vragen waar een ambulance voor is dan zouden ze waarschijnlijk zeggen dat het voor spoedgevallen is. De werkelijkheid ligt anders, zoals jij en ik weten. Tegenwoordig komen wij veel vaker in aanraking met huisartsengeneeskunde (door een combinatie van triage systemen en een structureel ondercapaciteit bij de centrale huisartsenposten) dan urgentiegeneeskunde. Je voorbeeld is schrijnend maar iedere ambuman of -vrouw kan ondertussen een boek schrijven.
Weet je wat misschien het allerergste is? Ik heb mijn hoofd zo vaak gestoten dat het me nu niet meer boeit. Ik maak me er niet meer druk om. Er is zo vaak tijdens een werkoverleg gezegd dat eraan gewerkt wordt, maar ondertussen zie ik geen verschil. Om het voor mezelf gezond te houden heb ik het losgelaten. Nu haal ik de mensen op met een vriendelijke glimlach en een grapje. Zo ga ik het langer volhouden, is mijn redenering. Want veranderen kan ik het blijkbaar niet. Mijn favoriete verhaal: een patient: mobiele, hemodynamsich niet gecompromitteerde patient, nog wel, aangeeft dat hij geen eigen vervoer heeft. Zijn vrouw is namelijk bang om buiten het eigen dorp te rijden. Wat doet de dokter dan, een ambulance bellen.....
"Nou meneer, stapt u maar lekker in, neem plaats op de stoel en wij rijden gezellig naar het ziekenhuis..." Ad infinitum tot mijn pensionering...