Ik ben wel benieuwd welke stappen de SEH heeft ondernomen nadat deze meneer er tussen uit gepiept was. Ware hij wilsonbekwaam bevonden door de SEH-arts hadden zij dan niet de politie ingeschakeld om deze meneer te lokaliseren?
Wellicht is het in een niet acute situatie een overweging om met een vertegenwoordiger (partner, ouder of meerderjarig kind bijv.) te bellen om te overleggen met deze persoon?
Deze meneer krijgt via zijn Zorgverzekering een rekening voor zijn eigen risico op de mat voor de ambulancerit, echter heeft hij duidelijk aangegeven hier geen gebruik van te willen maken. Kan hij dan niet in bezwaar gaan tegen de rekening van de RAV? Hij heeft immers juridisch geen overeenkomst gesloten met de RAV voor de zorg en het vervoer.
Ik realiseer me dat dit een lastige situatie is. Ik geef ook geen waardeoordeel over het handelen van de Topic Starter, ik probeer door te denken, hopelijk stoort dit jullie niet.
Ja, als iemand wilsonbekwaam zou zijn en het ziekenhuis verlaat moet je de politie bellen.
In deze casus gaat het om iemand die zichtbaar niet in orde is maar je moet verschil maken tussen een spoedeisende situatie en een acute noodsituatie. Als je deze meneer ergens zou willen indelen kom je niet verder dan een spoedeisende situatie. De verpleegkundige moet dan proberen om contact op te nemen met een vertegenwoordiger. Het zou kunnen dat de echtgenote aan de telefoon zegt dat ze blij is dat men haar man even heeft opgevangen en zij haar man komt ophalen.
Als het gaat om een acute noodsituatie hoeft de verpleegkundige geen toestemming te proberen te verkrijgen van een vertegenwoordiger. Een acute noodsituatie ontstaat als het hart daadwerkelijk stil staat. De angst van een verpleegkundige dat het hart eventueel zou kunnen gaan stil staan is niet voldoende voor dwang op grond van WGBO.
Het samen met de politie besluiten om iemand die wilsbekwaam is tegen zijn wil in toch in een ambulancevoertuig te dwingen om hem vervolgens af te voeren naar een ziekenhuis is vergelijkbaar met een verdachte van misdrijf afvoeren door de politie. Deze wilsbekwame burgers gaan ook tegen de eigen vrij wil in mee in de politiewagen naar het politiebureau. Verschil is dat deze vorm van vrijheidsbeneming legitiem is. De vraag is of het ook zo vanzelfsprekend is als de ambulancedienst het doet met wilsbekwame burgers.
Het doet er niet of er mensen zijn die zich storen aan je kritisch opmerkingen. De opmerking over het eigen risico is valide. In Nederland kennen we zorgmijders, bijv. mensen die al in de schuldsanering zitten. Zij zijn verplicht de zorgpremie te betalen en moeten leven van een paar tientjes per week. Deze mensen willen ten koste van alles voorkomen dat ze een extra rekening van 385 euro krijgen die ze verplicht zijn om te gaan betalen.
Het is natuurlijk absurd als de ambulancedienst deze mensen dwingt om mee te gaan waardoor de persoon in kwestie een factuur voor de kiezen krijgt die hij niet wilde krijgen en de ambulancedienst minstens 700 euro binnenharkt omdat ze weer een spoedritje hebben gedaan.
Een juf van Albert Heijn mag mensen voor de supermarkt vragen of ze een krat bier wil kopen. Ze mag niet iemand naar binnentrekken om hem te dwingen een krat bier mee te nemen om vervolgens een factuur te sturen voor het kratje bier.
Ambulancediensten moeten zich niet gaan gedragen als jehova getuigen. Als een wilsbekwame burger nee zegt houdt het ergens een keer op. Als goed hulpverlener kan je altijd zoeken of er nog wat alternatieven mogelijk zijn voor je gaat besluiten over te gaan tot dwang. Als je overgaat tot dwang moet je het ook conform de wetgeving doen en niet naar eigen goeddunken. Je moet sowieso waken dat je niet selectief gaat shoppen in WGBO en Wet Bopz.
