Twee nominaties voor Hulpverlener van het Jaar

[Markvniel]

Vind beide actie's van zowel brandweer als politie echt top. Maar de nominatie van de Brandweer vind ik dan weer tweeledig. Brandweer had dit niet gered zonder de andere hulpdiensten, maar alle hulpdiensten hebben hier wel goed laten zien wat samenwerken is!

[oma]

Ik vind de actie van die agenten erg goed. Zij hebben echt een stapje verder gezet dan wat gebruikelijk is.

Natuurlijk is het ook goed dat de brandweer iemand uit het drijfzand heeft gehaald, maar aan de andere kant, dat is toch ook gewoon hun werk.

Ik vind het allemaal een beetje dubbel. De brandweermannen doen 'gewoon hun werk' als ze iemand uit drijfzand halen en de politie die conform de politiewet hulp verleent aan hen die het behoeven, in casu een aantal minderjarige kinderen niet alleen achterlaten zonder enig toezicht verdienen de bijzondere titel 'hulpverlener van het jaar'?

De agenten doen ook gewoon hun werk. Het zegt misschien iets over de samenleving omdat de politie een dienst is die genoeg andere zaken te doen heeft maar voor blok wordt gezet in dit soort situaties. Buren kunnen ook op de kinderen passen, de politie hoeft het niet te doen.

Het is prachtig om hulpverleners in het zonnetje te zetten maar doe het dan als geheel, bijvoorbeeld zoals ze in de USA doen een EMS-week. Een week met veel open dagen, activiteiten voor burgers georganiseerd door ambulancediensten met de insteek dat iedere burger even stil mag staan bij het werk van alle ambulancehulpverleners die dag en nacht klaar staan voor de burgers.

Ik vind dit soort verkiezingen niet fair, zelfs als de twee afwassende agenten zouden winnen doe je ontzettend veel andere agenten die precies het zelfde zouden doen of mogelijk gedaan hebben (zonder aanwezigheid van een journalist/fotograaf) tekort.

Ik denk dat er veel agenten en ambulancemensen zijn die daadwerkelijk dingen doen die buiten de normale kaders van 'werk' vallen voor mensen maar dit vooral in stilte doen omdat het gaat om de meest kwetsbare burgers/patienten die tussen wal en schip vallen waardoor het bijna niet meer te verteren is voor hulpverleners om deze mensen aan het lot over te laten.

Ik vind het persoonlijk ook niet passen in de hulpverlening om prestaties van individuele hulpverleners op deze wijze te belonen. Het is onmogelijk om goed hulp te verlenen in je eentje. Er is geen 'ik' in de hulpverlening. De prestatie van de afwassende agenten hoort op conto van de nationale politie geschreven te worden. Een forumlid merkt al terecht op dat de brandweer niet alleen aan werk was bij de redding van het slachtoffer uit drijfzand, de mensen van de ambulancedienst en politie ter plaatse speelden ook een belangrijke rol bij deze redding.

[Ko van Leeuwen]

Ik vind het persoonlijk ook niet passen in de hulpverlening om prestaties van individuele hulpverleners op deze wijze te belonen. Het is onmogelijk om goed hulp te verlenen in je eentje. Er is geen 'ik' in de hulpverlening. De prestatie van de afwassende agenten hoort op conto van de nationale politie geschreven te worden. Een forumlid merkt al terecht op dat de brandweer niet alleen aan werk was bij de redding van het slachtoffer uit drijfzand, de mensen van de ambulancedienst en politie ter plaatse speelden ook een belangrijke rol bij deze redding.

Als je hun prestaties op het conto van de landelijke organisatie schrijft is er geen verkiezing en dus ook geen publiciteit. Je moet deze verkiezing ook zien als blijk van waardering voor álle hulpverleners. Maar dat lukt alleen door mensen specifiek naar voor te schuiven

Verder heb ik in de kandidaatstelling en alle andere publicaties de andere hulpverleners nadrukkelijk genoemd.

Overigens was het geen drijfzand, maar stuifzand ;-)

[oma]

Als je hun prestaties op het conto van de landelijke organisatie schrijft is er geen verkiezing en dus ook geen publiciteit. Je moet deze verkiezing ook zien als blijk van waardering voor álle hulpverleners. Maar dat lukt alleen door mensen specifiek naar voor te schuiven

Verder heb ik in de kandidaatstelling en alle andere publicaties de andere hulpverleners nadrukkelijk genoemd.

Overigens was het geen drijfzand, maar stuifzand ;-)

Ik vind het prachtig als stichtingen of burgers de waardering voor hulpverleners laten blijken. Ik heb wel wat moeite met "hulp voor hulpverleners". Het komt op mij over als een soort slachtoffer maken van hulpverleners die hulpbehoevend zouden zijn.

Ik zou er ook moeite mee hebben omdat er mensen zijn die het prachtig vinden als er een hulpverlener van het jaar is met de nodige publiciteit maar het ook bijzonder pijnlijk is voor andere burgers.

Leg het het zoontje van de verpleegkundige later als hij groot is maar uit dat zijn moeder op de parkeerplaats van het ziekenhuis is doodgeschoten omdat de politie vergat hulp te verlenen aan mensen die alle hulp zochten maar nooit kregen en in hetzelfde jaar twee agenten die de afwas stonden te doen de hulpverleners van het jaar zijn geworden.

Ik vraag mij ook af wie deze publiciteit graag wil? De hulpverleningsdienst of (112) fotografen/112-hobbyisten. Ik zou mijn personeel vertellen hier niet aan mee te werken omdat we een team zijn en geen enkel belang hebben om een individuele hulpverlener te betitelen tot hulpverlener van het jaar.

[Ko van Leeuwen]

Ik vind het prachtig als stichtingen of burgers de waardering voor hulpverleners laten blijken. Ik heb wel wat moeite met "hulp voor hulpverleners". Het komt op mij over als een soort slachtoffer maken van hulpverleners die hulpbehoevend zouden zijn.

Dat is m.i. een onnodig negatieve stelling. Er zijn nu eenmaal hulpverleners die in de problemen komen. Primair is het natuurlijk een zaak van de werkgever om actie te ondernemen. Maar dat er een stichting is die hier onafhankelijk aandacht aan besteed kan toch niet verkeerd zijn.

Ik zou er ook moeite mee hebben omdat er mensen zijn die het prachtig vinden als er een hulpverlener van het jaar is met de nodige publiciteit maar het ook bijzonder pijnlijk is voor andere burgers.
Leg het het zoontje van de verpleegkundige later als hij groot is maar uit dat zijn moeder op de parkeerplaats van het ziekenhuis is doodgeschoten omdat de politie vergat hulp te verlenen aan mensen die alle hulp zochten maar nooit kregen en in hetzelfde jaar twee agenten die de afwas stonden te doen de hulpverleners van het jaar zijn geworden.

Natuurlijk gaan er binnen de hulpverlening dingen fout. Maar moet iedereen dan maar constant in het het zwart gaan lopen? Net als bij bedrijven waar dodelijke ongevallen gebeuren zal men gewoon door gaan met het werk. Met diepte-, maar ook met hoogtepunten.
Bij de KNRM gebeurd het al jaren dat mensen in het zonnetje worden gezet voor hun inzet. Daar heb ik nog nooit iemand over gehoord.

Ik vraag mij ook af wie deze publiciteit graag wil? De hulpverleningsdienst of (112) fotografen/112-hobbyisten.

De vraag kwam vanuit de hulpverlening. En omdat ik als persfotograaf van het begin tot het einde aanwezig was ben ik gevraagd om de kandidaatstelling te doen. Overigens is de foto van de afwassende politieagenten volgens mij door hunzelf gemaakt.

Ik zou mijn personeel vertellen hier niet aan mee te werken omdat we een team zijn en geen enkel belang hebben om een individuele hulpverlener te betitelen tot hulpverlener van het jaar.

Dat mag je vinden, maar als je aandacht wilt voor het soms moeilijke werk van hulpverleners dan ontkom je er niet aan om een boegbeeld naar voren te schuiven. Dat doet niets af aan het feit dat vrijwel elke actie een teamactie is.

[Marlies]

Goede avond.

Ik wil graag reageren over het stukje hulp voor hulpverleners. Het is helaas zo dat er met de toenemende agressie en werkdruk steeds meer hulpverleners in de knoei komen. Ze raken gewond, overwerkt, krijgen een burn out of ptss. En dan bedoel ik niet alleen politie brandweer en ambulance maar b.v. groepsleiders, verpleegkundigen, ehbo vrijwilligers.
De stichting hvh waar ik zelf werk als ervaringsdeskundige ( in elkaar geslagen op mijn werk) krijgt tussen de 700 en 1000 hulpaanvragen per jaar.
Deze vragen varieren van: mag ik iemand meenemen naar de arbo arts tot ik zie het leven niet meer zitten.

Natuurlijk zijn er hele goede opvang team maar ook daar valen mensen buiten of ze durven het niet te zeggen. Of het bedrijf of instelling heeft geen opvang en nazorg geregeld.
En dat kan een geldkwestie zijn of het plaatje naar buiten toe wat zo mooi mogelijk moet zijn.

Ik zou willen dat de stichting niet nodig was aan de andere kant zonder de stichting zou ik hier waarschijnlijk niet meer zijn.

[guest12562]

Ben zelf hulpverlener en ben dankbaar als er na een klus een burger naar mijn ploeg komt om hun dank/waardering te uiten.
Maar dan nog zeg ik altijd dat het gewoon mijn werk is, ondanks het feit dan men echt heel blij is wat wij op dat moment konden doen en dat we/ik wss trots ben dat we goed werk konden doen.

Dat er daarna een soort competitie achterna komt voelt voor mij niet echt lekker, want wie is er beter, maar vooral nog wie vergeten we allemaal?
Hoe kunnen we überhaupt een meetlat hier langs leggen?

Ik bedoel dit zeker niet negatief, maar het blijft gewoon mijn werk.

[oma]

Goede avond.

Ik wil graag reageren over het stukje hulp voor hulpverleners. Het is helaas zo dat er met de toenemende agressie en werkdruk steeds meer hulpverleners in de knoei komen. Ze raken gewond, overwerkt, krijgen een burn out of ptss. En dan bedoel ik niet alleen politie brandweer en ambulance maar b.v. groepsleiders, verpleegkundigen, ehbo vrijwilligers.
De stichting hvh waar ik zelf werk als ervaringsdeskundige ( in elkaar geslagen op mijn werk) krijgt tussen de 700 en 1000 hulpaanvragen per jaar.
Deze vragen varieren van: mag ik iemand meenemen naar de arbo arts tot ik zie het leven niet meer zitten.

Natuurlijk zijn er hele goede opvang team maar ook daar valen mensen buiten of ze durven het niet te zeggen. Of het bedrijf of instelling heeft geen opvang en nazorg geregeld.
En dat kan een geldkwestie zijn of het plaatje naar buiten toe wat zo mooi mogelijk moet zijn.

Ik zou willen dat de stichting niet nodig was aan de andere kant zonder de stichting zou ik hier waarschijnlijk niet meer zijn.

Ik vind het passen in de betuttelcultuur van Nederland. Je praat hier ook over onze politiemensen, als ze grote bek van burgers krijgen of klappen krijgen zijn dit de 'hulpverleners' die geacht worden de baas op straat te zijn.

Ik zie liever agenten die tuig een portie klappen geven waardoor er in de samenleving weer meer bewustwording wordt gekweekt dat je met je poten van andere mensen (inclusief hulpverleners) afblijft.

Ik zit niet te wachten op een stichting met ervaringsdeskundigen die als een soort Leger des Heils politiemensen die klappen hebben gekregen of een burn-out hebben gaan opvangen.

Ik kan mij goed voorstellen dat er hulpverleners zijn die overwerkt raken of gefrustreerd. Ze hebben geen opvangstichting nodig maar beter managers die meer luisteren naar de werkvloer en minder druk zijn met protocol en het systeem centraal centraal stellen. Als er aan de top van de drie hulpverleningsdiensten niets gaat veranderen heb je een stichting die je beter "Dweilen met de kraan open" kan noemen.

Ik werk in een land waar de samenleving de hulpverleners (brandweer, politie en ambulance) ziet als soort helden. We doen bij ons niet aan PTTS, hebben geen TV programma "hulpverleners in het nauw" waar politievrouwen kunnen janken dat het werk heftig is omdat ze bij reanimaties komen en inbrekers je soms bedreigen. Wij vinden dat je vooraf weet waar je voor kiest als je bij brandweer, politie of ambulancedienst wilt gaan werken. Als je niet tegen de hitte kunt moet je uit de keuken blijven.

1000 hulpverleners per jaar moeten opvangen door een stichting slaat helemaal nergens op. Als het werkelijk waar is heb je een 'mietjescultuur' binnen je hulpverleningsdiensten.

Ik denk dat de stichting helemaal niet nodig is omdat brandweer, politie en ambulancedienst zelf al in staat zijn om het eigen personeel op te vangen als er werkelijk sprake is van een indrukwekkend incident. Ik zie het hier ook dat na een brand met doden de jongens van een ploeg op elkaar letten en elkaar er door heen trekken, hetzelfde zie ik sporadisch binnen de ambulancedienst (bij ons werken alleen paramedics die weten dat ze vaak bloed, doden en ellende zien).

Ik denk dat de stichting zichzelf ontzettend noodzakelijk vindt.

[oma]

Ben zelf hulpverlener en ben dankbaar als er na een klus een burger naar mijn ploeg komt om hun dank/waardering te uiten.
Maar dan nog zeg ik altijd dat het gewoon mijn werk is, ondanks het feit dan men echt heel blij is wat wij op dat moment konden doen en dat we/ik wss trots ben dat we goed werk konden doen.

Dat er daarna een soort competitie achterna komt voelt voor mij niet echt lekker, want wie is er beter, maar vooral nog wie vergeten we allemaal?
Hoe kunnen we überhaupt een meetlat hier langs leggen?

Ik bedoel dit zeker niet negatief, maar het blijft gewoon mijn werk.

Natuurlijk is het fijn als je merkt van betrokkenen dat ze dankbaar zijn om dat je verschil kon maken. Feit blijft dat het gewoon je werk is. Dingen die normaal zijn of het werk wat je geacht wordt om goed te doen behoeft geen compliment. Je komt dan in een situatie dat je het bijzonder gaat vinden als mensen in loondienst goed hun werk doen.

Het is precies zoals jij het zegt; "Ik ben trots dat we de klus naar tevredenheid geklaard hebben." In een team kan je het amper gebruiken dat 1 individu een eretitel krijgt omdat alles wat hij kon doen alleen maar heeft kunnen doen dankzij en met zijn team.

Ik heb een rothekel aan de drang van vreselijk veel mensen om ziekenhuizen, ambulancedienst, brandweer en politie in infantiele scorelijstjes te drukken zoals men ooit deed met oliebollenkramen en haringboeren.

[Marlies]

hoi

Ik ben blij dat het bij jullie schijnbaar anders werkt en hoop dat dat betekend dat er dus geen mensen uitvallen en je hebt gelijk dat de overheid meer zou moeten doen.
Maar voor alle duidelijkheid wij drukken niemand in hoekjes juist niet. opmerkingen zoals als je het niet kan moet je wegblijven en mietjescultuur doen dat wel. die voorkomen dat mensen optijd aangeven dat het niet gaat waardoor ondersteuning te laat kan komen.

het zou mooi zijn als de eigen opvang van de organisaties genoeg zou zijn maar helaas spreek ik dagelijks mensen waarbij dat niet het geval is en die mensen zijn zeker geen mietjes maar hulpverleners die dag en nacht voor ons hebben klaar gestaan en dat nu doordat ze te veel hebben gezien of meegemaakt niet meer kunnen.

Daarnaast raken je opmerkingen mij persoonlijk. ik ben zeker geen mietje verre van dat maar heb nu wel ptss en een gehoorbeschadiging omdat ik volledig in elkaar geslagen ben en mijn werkgever (een overheidsinstelling) de cijfers naar buiten toe en het doorlopen van het rooster belangrijker vond dat de juiste ondersteuning voor mij te regelen. ik heb anderhalf jaar doorgewerkt "dit hoort er immers bij" en toen ben ik ingeklapt. dus vindt ik de stichting belangrijk ja. ze hebben gedaan wat de overheid en mijn werkgever hebben nagelaten namelijk er voor mij zijn.