Helemaal mee eens. Hieronder een samenvatting. Als je wilt zet ik dat in een nieuw topic, genaamd: waarschuwen = onzin.
===========================================================================
Ik ben geschokt. Ik vat de discussies over aantal bonnen en discretionaire bevoegdheid even samen: sommige agenten (goed lezen: niet alle) schrijven maar 'een paar bonnen per jaar', gewoon omdat ze 'er geen zin in hebben', ondanks het feit dat ze zoveel overtredingen constateren dat ze ‘een hele dienst in een straat zouden kunnen blijven’.
Gaat er dan geen lampje branden? De burgers hebben genoeg van de kleine overtredingen, die sommige agenten vanachter hun autoraampje lachend bagatelliseren.
Voor de burger zijn dat grote overtredingen: Ouders die hun kinderen onder de hondenpoep thuis krijgen, speelplaatsjes die geterroriseerd worden door die ene aso die zijn honden toch laat loslopen, ouderen die de straat niet opgaan omdat er zo veel op de stoep wordt gefietst (= vaak is een keer vallen een gebroken heup), moeders met kinderwagens die slalommen langs de foutgeparkeerde auto’s, invaliden die hun parkeerplek bezet vinden, rolstoelers die niet naar de supermarkt kunnen omdat er 30 fietsen op de stoep staan, kinderen die zonder gordels vervoerd worden of die van de sokken worden gereden op weg naar school omdat de leasebakken door rood rijden: allemaal ‘klein bier’ waar sommige agenten hun auto niet voor uit komen, en als ze dat al doen gaan ze ‘liever het gesprek aan’, want ‘dat helpt zo goed’ (wie bewijst dat eens?), en snappen niet dat de burger dat gesprek alleen voert om onder een bon uit te komen en de overtreding 5 min. later alsnog te begaan en de agent achter zijn rug uitlacht (in sommige buurten recht in zijn gezicht).
Overigens: het gesprek aangaan?? Er wonen hier 17 miljoen mensen die elkaar de hele dag mogen waarschuwen en met elkaar in gesprek gaan. Die 17 miljoen betalen het salaris van 50.000 medeburgers (0,3%) die ze een extra bevoegdheid geven: bonnen schrijven (en de rest). Als die het ook nog vertikken (jaja: sommigen) kunnen we onze beschaving wel opdoeken. En dat is ook wat we om ons heen zien.
Kijk naar het filmpje van de slaande agent: allemaal aso’tjes waar jullie (sommigen) de dag daarvoor nog mee in gesprek waren en die jullie nu komen belagen. Wat zijn jullie (sommigen) naďef: het gesprek ik leuk voor een 11-jarige zonder licht en een oma net buiten het parkeervak, maar niet voor de 10% complete aso’s die NL verzieken. (Prima actie, trouwens, van die agent. Zal wel weer een berisping krijgen van de korpsleiding, die feitelijk net zo denkt als sommigen van jullie. Inderdaad: sommigen. Ik herhaal het maar even, want echt goed lezen kunnen sommigen hier niet.)
120 bonnetjes per jaar (was bonnenquotum, geloof ik) kunnen of willen sommigen niet schrijven, ze willen liever vriendjes met de burgers zijn, maar snappen niet dat ze dan kastelein of opbouwwerker hadden moeten worden.
Ze willen respect, maar zien niet dat ze het respect verliezen als ze de dagelijkse problemen van de burger negeren.
Ze vinden de boetes te hoog, ook al zijn ze democratisch vastgesteld: de agent weet het beter dan de democratie.
Ze zien genoeg overtredingen in 1 straat om een hele dienst mee zoet te zijn, maar stappen liever in de auto naar hogere taken.
Ze ‘waarschuwen liever’, en snappen niet dat ze daarom uitgelachen worden door de burger, die kort schuldbewust meespeelt (ja, agent, nee, agent) en een uur later zijn collega’s vertelt hoe hij nu weer onder een bon is uitgekomen.
Er zijn weinig tot geen afspraken over het aantal bonnen per jaar en doet iedereen maar wat naar eigen inzicht. Er wordt ook niet structureel over nagedacht en er is ook geen beleid op. Wat een amateurisme, sorry dat ik het moet zeggen.
En nee: ik ben geen politiebasher, heb zeker 10 kennissen bij de politie (die gelukkig wél 10 bonnen per dag schrijven), maar ben diep teleurgesteld door de mentaliteit van sommigen (en dan ook nog de boa’s bashen, schaam je). Daarnaast heb ik contact met tientallen andere agenten, die stuk voor stuk het hart op de goede plaats hebben en alleen het beste met de samenleving voor hebben. En dat meen ik. Maar de naďveteit is stuitend, bij sommigen.
Ik zit voor een paar rotcenten in de politiek om dezelfde, idealistische reden. Dus laten we op niveau discussiëren, en elkaar niet voor rotte vis uitmaken: hard maar fair. Iemand hier had mijn posts teruggelezen: nou... geweldig! Probeer het niet persoonlijk te maken maar op de argumenten in te gaan, zou ik zeggen. Sterkte!
