Voorts zie ik een 'opvang' waarin ik mij niet herken. Wat ik wel herken is dat deze gang van zaken usance is wanneer ik zelf een patiënt in een Belgisch ziekenhuis presenteer. Daarbij ontbreekt het vooral aan systemische opvang volgens de ABCD methodiek.
Ik kan dit alleen maar beamen en dit is gebaseerd op redelijk veel ervaring binnen diverse ziekenhuizen (perifeer, algemeen en universitair) op diverse spoedgevallen diensten
Ook binnen de spoedgevallen dienst van hetzelfde ziekenhuis, kunnen behoorlijk veel verschillen zijn (afhankelijk welke arts je hebt) en natuurlijk heb ik dit in Nederland ook gezien; maar niet zo in de mate als je hier ziet
Als ik een kenmerk zou moeten noemen van het werken in de spoedeisende hulp en prehospitale zorg, dan valt mij vooral op het hebben van minder (weinig) structuur (vooral in de trauma opvang) en een groter (hiërarchisch) verschil tussen de artsen en verpleegkundigen.
ambulancezorgHet prehospitale systeem is ook vrij ingewikkeld in elkaar gezet
Je hebt het globaal 2 delen: spoedeisende (dienst 100/112) en secundair
Dienst 100/112Wordt aangestuurd door de meldkamer (als in Nederland). Deze kan 3 medische eenheden aansturen:
- Ambulancier DGH (dringende geneeskundige hulp)
- PIT (paramedisch interventie team) = ambulancier DGH + spoedverpleegkundige
- MUG (Mobiele urgentie groep) = Spoedverpleegkundige + -arts
Ambulancier DGH krijgt een cursus van 132 uur theorie en 40 uur stage, en hierna ben je direct inzetbaar op de ambulance (dan mag er ook met spoed worden gereden, zonder enige training en of scholing)
Deze zijn gekoppeld aan een particuliere ambulancedienst (wat dus ook het verschil in voertuigen en of kleding kan maken), aan een ziekenhuis en of brandweer
Een ambulancier kun je denk ik het beste vergelijken (qua werkzaamheden en verantwoordelijkheden) met een ambulancechauffeur in nederland
Daarentegen is er een uitgebreide dekking van MUG teams en in mindere mate van PIT teams (dacht 6 ziekenhuizen)
Secundair vervoer Dit wordt niet aangestuurd door de meldkamer, maar gebeurt via telefoon centrales van particuliere ambulancediensten, dit is het best te omschrijven als het Besteld vervoer in nederland en hiervoor hoeft je dus geen DGH opleiding te hebben
Eerder hoefde er eigenlijk helemaal geen opleiding te zijn; momenteel is er dus een verplichting een opleiding (geloof EHBO + niveau) te hebben voor deze ambulanciers (secundair veroer)
Het grote verschil met Nederland is wel dat secundaire ritten ook dringend (met signalen) kunnen zijn, zonder dat hier een ambulancier DGH voor ingezet hoeft te worden
Het kan dus zijn dat een huisarts belt naar ambulancebedrijf A dat zijn patient dringend vervoert dient te worden naar een spoedeisende hulp; en dan wordt een secundaire ploeg gestuurd (zonder DGH opleiding, maar wel met optische en geluidssignalen)
Een variant hiervan is het interklinisch dringend vervoer Dit betekent dat samenwerkende ziekenhuizen en zorginstellingen; een ambulancebedrijf inhuren voor deze ritten, deze ritten worden uitgevoerd door ambulancier DGH en of (spoed) verpleegkundigen
Bijv=:
- Patienten van verpleeghuis naar seh (bijv verdenking CVA)
- Patienten van ene seh naar (hogere) seh
En het ambulancebedrijf waar ik nu werk heeft sinds kort een samenwerking met een ziekenhuis, waar (spoed – ALS) verpleegkundigen stand by staan voor het ophalen en vervoeren van (semi) acute patienten voor een dotter behandeling in een cardiologisch centrum
In januari ga ik zelf de ambulancier DGH opleiding volgen (tot mei) en dan kan ik hier ook meer over vertellen